Her sabah olduğu gibi o okyanus mavisi gözlerini açtı. Sabahın ilk ışıklarıyla daha da maviydi bu gözler. Yatağından doğrulmadan yan döndü ve onu gördü.
“Hay aksi!” Yine domuz gibi uyuyordu yatağında. Üvey kardeşi Mike’ı oldum olası sevememişti. Zaten babası niye yeniden evlenmişti ki? Usta bir büyücünün yaşamak için bakıma ihtiyacı yoktu. Gerçi o kadın yok muydu? Kesin kandırmıştı babasını. Oğlu da anası gibi çirkindi. Sıradan kahve gözler, kıvırcık siyah saç… Babası daha güzelini bulamamış mıydı?
Yatağından kalktı ve çabucak yatağını topladı. Bugün dışarıda çok güzel bir gün onu bekliyor olacaktı. Kuşların şarkısından anladığı kadarıyla bahar gelmişti en sonunda. Bu mevsim değişimini o kadar uzun zamandır bekliyordu ki.
“Pompidi! Pompidii!” diye bağırdı.
Uyuşuk ev cini her zamanki ağır adımlarıyla yaklaşıp selam vermişti. Annesinin ölümünden sonra evde değişmeden kalan nadide şeylerden biriydi bu ev cini.
“Kahvaltıda o çok sevdiğim ayçöreklerinden hazırlar mısın Pompidi?” Ufak tefek ev cini nasıl olduğunu anlayamadığı bir biçimde ağzını 3 yumruk büyüklüğünde açarak konuştu;
“ Çörekleriniz çoktan hazır efendim. Yanında da elma suyu…”
Tipik Pompidi. Her zamanki gibi ne istediğimi fark etmiş, diye düşünmeden edemedi.
“Sağol pompidi. Sen bir tanesin.” Utangaç ev cini kızararak uzaklaştı.
Andrew, domuzu uyandırmamak için parmak uçlarında indi aşağı kata. Babası her zamanki koltuğunda gazetesini okuyor, üvey annesiyse televizyon izliyordu.
“Günaydın sakin evimizin çok sakin insanları!” Babası her zamanki gibi tüm karizmasıyla gülümsedi, annesinin ölümünden sonra çok çökmüş olsa da hala çok yakışıklıydı. Üvey annesi olacak o kadınsa, tam aksine evlendiği günden beri çirkinleştikçe çirkinleşiyordu.
“ Andrew. Mutfak iki saattir toplanmak için seni bekliyor. Çabuk kahvaltını yap ortalık çok dağınık biri gelirse rezil oluruz sonra.” Andrew, kadına aldırmadan saatine baktı. 28 Ağustos Cuma.
“Aman tanrım! Bugün bizimkilere söz vermiştim hemen hazırlanmalıyım.” Merdivenlerden yukarı fırlarken çoktan soyunmuştu bile, domuz uyanmıştı anlaşılan homurtusu gelmeye başlamıştı.
“Andrew. Biraz sessiz ol uyumaya çalışıyorum.” Sabah sabah bu uyuzla uğraşmayacaktı Gardırobunu açtı ve en sevdiği siyah t-shirt’ü ile kot pantolonunu giydi.
“ Görüşürüz ufaklık” Yine yapmıştı domuzluğunu... Geç kalmıyor olsa ona haddini bildirirdi.
Tırabzanlara oturdu ve aşağıya kaydı. Ne güzel bir gündü. Gençti güzeldi ve en sevdiği quidditch takımının maçı bugündü. Maç bileti için para lazım olmasa daha da harika olacaktı.
“Baba arkadaşlarla maça gideceğiz bana para verebilir misin?” Babası keyifli bir kahkaha attı,
“ Kimin maçıymış bakalım?” "Galatasaray, Fenerbahçe baba. Cimbom, Fenerle dalga geçecek. Aslında sinemaya gidecektim ama arkadaş Ali Samiyende komedi filmi oynuyor ona gidelim dedi.” “ Tamam evlat. Al sana 5 galleon, eğer hakeme küfredecekseniz fenerin tarafından alın biletleri belki ceza yerler” Babası yine yapmıştı babalığını;
“O zaman ben çıkıyorum baba.” “Heh heh hadi bakalım” Çirkin kadın uzun süren sessizliğini bozdu,
“Andrewcuuuum kardeşin Mike’da sizinle gelmeyecek mi? Biliyorsun çok sever maçları.” Pis kadın... Yine o domuzu takacaktı peşime,
“Yok da...Mike’ın bugün işi varmış. Hadi akşam çok geç kalmam.” Kapıdan nasıl fırladığını anlamadı ve buluşma yerine doğru koşmaya başladı.
RP dışı: ya küfretmeden yazmak zormuş
Konu: AndreW J. Crimsonly :) 
Perş. Ağus. 27, 2009 2:15 pm
